Zelfvertrouwen faken: doen of niet?

Het eerste jaar van mijn studie journalistiek gooide onze docente het volgende in de groep:

”Steek je hand op als je jezelf als journalist ziet.”

We begonnen wat ongemakkelijk heen en weer te schuiven op onze stoelen en bijna niemand stak zijn hand op.

”Dan moeten jullie daar nu mee beginnen!”, zei de docente streng.

Natuurlijk had ze gelijk. Als we niet in onszelf geloofden, waarom zou iemand anders dat dan wel doen? In zo’n moeilijke sector met moordende concurrentie biedt niemand je een baan aan als je niet voor jezelf op durft te komen. Maar ik als verlegen en onzeker 22-jarig meisje, met het gevoel dat iemand mij elk moment zou ’betrappen’ en zou ontdekken hoe slecht ik eigenlijk was in schrijven, vond het moeilijk dit waar te maken.

Toen ik twee jaar later mijn eerste baan bij een tijdschrift kreeg was ik vol van geluk, maar nog steeds onzeker van mijn kunnen als journalist. Wat ook niet hielp is dat ik er nogal kinderlijk uitzag; mensen dachten dat ik nog een tiener was. Om mezelf vertrouwen in te boezemen herhaalde ik zo vaak mogelijk voor mezelf de zin ”fake it ’til you make it”. Ik kocht mijn eerste pak en begon rode lipstick op te doen, m’n haar in een knotje te doen en een bril te dragen. Mijn comfy sneakers werden ingeruild voor laarsjes met hakken. Toen ik er net zo uitzag als hoe volgens mij een reporter van een vrouwenblad eruitzag kon ik mijn rol als journalist makkelijker vervullen.

Nu achteraf kan ik erom lachen als ik foto’s van mezelf uit die tijd terugzie, omdat het zo overduidelijk is dat het totaal niet bij me paste. Nu kies ik altijd voor mijn comfortabele sportoutfit en sportschoenen omdat ik me daar het lekkerst in voel. Ik zit tegenwoordig zo goed in mijn vel als journalist dat ik de extra moed die bepaalde kleding en make-up me ooit gaven niet meer nodig heb. Maar toch ook nu komt het voor dat ik mezelf ’verkleed’; als ik een vergadering heb, een sollicitatiegesprek of op date ga en daarvoor extra zenuwachtig ben. Dan heb ik wat extra’s nodig om me zelfverzekerder te voelen.

Net als toen ik mezelf vroeger tot journalist transformeerde, al voelde ik me dat niet, kan jij jezelf transformeren tot iemand die goed is in daten.

Misschien vind jij jezelf nu onzeker en onhandig tijdens een date, of misschien krijg je een paniekaanval bij alleen al de gedachte aan een afspraakje? Je bent niet de enige. Denk eraan dat niks vaststaat en dat je je gedachten en houding zelf kan beïnvloeden. Na een paar dates te hebben gehad is het allemaal niet zo eng meer. Misschien zie je jezelf zo langzamerhand als iemand die het leuk vindt te flirten en te daten. Je persoonlijkheid staat niet vast. We veranderen continu en ontdekken onszelf elke dag opnieuw. Misschien heb je wel wat extra’s nodig om dat eerste afspraakje door te komen, zodat je je kan ontspannen en veel meer van jezelf kan laten zien. Denk na over wat jou dat extra vertrouwen geeft. Op een bekende plek afspreken waar je je lekker voelt? Je allermooiste outfit aantrekken? Voor de date een paar glaasjes wijn drinken? “Whatever gets you thru the night” (om maar een andere zin te noemen die ik graag gebruik, wat na een beetje googelen een songtekst blijkt te zijn van niemand minder dan John Lennon), of in dit geval eigenlijk ’Whatever gets you thru the date’.

Heb jij trucjes om een stressvolle situatie door te komen? Deel jouw tips in de comments!