Liefde is (ook) grenzen stellen

Van jongs af aan worden we aangemoedigd om onze grenzen te verleggen door nieuwe ervaringen op te doen en nieuwe mensen te ontmoeten. Als we daar eenmaal mee op dreef zijn, blijkt dat we op een gegeven moment ook geacht worden onze grenzen te bewaken en duidelijk te maken naar anderen. Helemaal in een liefdesrelatie is dit niet altijd eenvoudig. Aan de ene kant kun je in de fase van verliefdheid geen genoeg van elkaar krijgen en wil je elk moment samen doorbrengen en alles voor die ander doen. Aan de andere kant valt dat niet tot in de eeuwigheid vol te houden, maar ben je bang die ander te verliezen als je een keer “nee” aan hem/haar moet verkopen. Toch zul je daar niet aan ontkomen als je je relatie (en jezelf!) gezond wil houden.

Het ligt wellicht voor de hand, maar je kunt geen duidelijke grenzen stellen als je niet precies weet waar de jouwe liggen. Voel je je ongemakkelijk als hij voorstelt om je na drie dates voor te stellen aan zijn ouders? Of krijg je het benauwd als zij vraagt of jullie elke zondag met elkaar zullen doorbrengen? Zonder misschien direct bewust te zijn wat de oorzaak van je irritatie is, beschouw dit gevoel vooral als een rode vlag dat je grens bereikt (of wellicht al overschreden) is. Door aan te geven hoe jij je voelt over bijvoorbeeld elk weekend wel (of dus niet) samen zijn, laat je de ander weten waar jij (on)gelukkig van wordt. Bedenk daarbij dat als je je aanpast om mensen niet kwijt te raken, je jezelf verliest.

Natuurlijk kan het eng zijn om je grenzen helder te stellen, omdat je bang bent voor de reactie van je nieuwe lief. Misschien voel je je schuldig als je tegen je nieuwe vlam zegt dat je niet elke vrijdag met zijn/haar vriendengroep naar de kroeg wil gaan, omdat hij/zij dat als een afwijzing kan zien. Zoals de bestsellerauteur Brené Brown schrijft: ‘Grenzen stellen betekent dat je de moed hebt om van jezelf te houden ook al riskeer je daarmee dat je de ander teleurstelt’. Maar als er in een relatie rekening wordt gehouden met wat jij wil en nodig hebt, geeft dat jou rust en houd je meer energie over die je op andere momenten aan je geliefde kan besteden. Je grenzen aangeven is dan ook niet egoïstisch, maar heeft alles te maken met respect hebben voor jezelf. 

Loesje vat het weer eens mooi samen met de tekst ‘Een grens is eigenlijk een wens…om verder te gaan’. En is dat niet precies wat je doet als je tegen je partner zegt dat je zaterdag liever thuisblijft met een boek dan samen naar de verjaardag van zijn oma te gaan? Daarmee geef je aan dat je graag verder met hem/haar wil, maar dat je ook je eigen tijd nodig hebt. Zolang je duidelijk en consequent je eigen grenzen stelt, dwingt dat (uiteindelijk) respect af en toon je (je) karakter. En is het juist niet je karakter waarvoor je je geliefd wil voelen in een relatie?